Pagmimisyon sa Aurora
(Marso 24 – Abril 05, 2008)
I
Dalawang linggong pagmimisyon aming sisimulan,
Lalawigan ng Aurora aming pupuntahan,
Panibagong pamumuhay aming mararanasan,
Di lingid na mahirap ngunit aming susubukan.
II
Lunes ng hapon kami ay yumaon,
Bitbit nami’y damit at gamit pangmisyon,
Pag-ibig ni Hesus ang pangunahing baon,
Aming ibabahagi sa mga dadatnan doon.
III
Sa Cabanatuan tumigil panandali,
Doon na pinalipas ang buo naming gabi,
Pagkasikat ng araw lumisan na kami,
Sa bus na masikip pinagkasya ang sarili.
IV
Ito na’t umpisa na, araw ay mataas na,
Ang bus na D’ Liner, puno rin ng paninda,
At kami nama’y tila baga turista,
Sa mala-pulbong alikabok, nagpopose pa!
V
Ang aming pagbibiyahe’y puno ng istorya
Sa liku – likong daan, ang bus, rumatsada na,
Tingin sa labas, hawak ay camera,
Ang luntiang bundok, ‘parang ipininta!
VI
Sa ‘di kalauna’y naiba ang timpla,
Mga kasama ko, gutom na pala,
‘di makatiis, sa stop over kumain na,
Noodles, tinapay,mangga, sa tiya’y pinagkasya.
VII
Batid namin ang hirap ng paglalakbay
Sa mga bundok at bangin
‘parang nag – aagaw – buhay!
Namumutla sa takot si Harvie at si Dinah. J
VIII
……at si joemar ay natulog, bibig nakanganga,
Alikabok sa daan, kanyang nahihinga,
Kanyang salamin, nagkandalaglag pa,
Bangin na malalim, pa’no na makikita?
IX
Sa paglalakbay na ito, kami’y nakabuo,
‘galing kay chernie, makabagong diksyunaryo,
Mga salita, terminolohiyang misyonero?
Iba ang bigkas, ‘pagkat sya’y di Pilipino.
X
Ang Dinalungan na aming hantungan
Sa wakas ay narating din ng bus na sinakyan
Dalawampung oras na byahe, ito’y natuldukan
Ipinahinga muna pagod na katawan
XI
Mga libag namin ay makapal na ngang tunay
Nais naming alisin alikabok na sumalakay
Sa patubig na malamig naligo ng sabay-sabay
Dumi at baho tubig ang tumangay
XII
Unang gabi ay amin nang namalas
Si Jam at si Cris humimlay sa labas
Mga tono ng hilik ay kaytataas
Mga lamok tuloy ay nangagsilayas
XIII
Sa pagdating ng kinaumagahan
Sinimulang gawin ang mga dapat gampanan
Mga tahanan sa paligid isa-isang pinuntahan
Pakay nami’y inihayag at sila’y inimbitahan
XIV
Ang buong maghapo’y aming sinulit
Sa paghahanda ng aralin at iba pang gamit
Kami ay magtuturo sa mga batang maliliit
Salita ng Dios sa puso nila’y ikakabit
XV
Sa pagdating ng agahan, tanghalian at hapunan
Kami ay nabubusog sa pagkaing pinagsasaluhan
Ang naghahanda ay syang may kaalaman
Pagkat tahanang tuluyan ay malayo sa pamilihan
XVI
Kapag pagkain sa amin ay kapos
Si Ronald nga ang sya naming sagot
Pangangaso ay kanyang pinapatos
Sa pagbabalik, mais na matigas ang inaabot
XVII
Sinimulan na namin ang pagtuturo sa mga bata
Di namin inasahan na sila ay daragsa
Nakatutuwa ang sila nga’y makita
Dahil si Jesus, mahal silang talaga!
XVIII
Di na kami tinantanan ng iba sa kanila
Si Pastor Olan nagsilbi nilang barkada
Kahit san’ pumunta sila na ay sama-sama
Papaya sa bakuran nilantakan nila
XIX
Mga bata’y ipinamalas kakaibang gilas
Kamoteng kahoy ay nagmistulang bigas
Hapunan namin nilupak na magatas
Sa amin nga nama’y mas lalong nagpalakas
XX
Ang mga kabataan ay amin ding tinuruan
Tumugtog ng instrumento sa madaling paraan
Keyboard na di ginagamit ay muling binuksan
Ang paggigitara din naman ay pinag-aralan.
XXI
Mga lasing na kapitbahay sa ‘mi’y bumisita,
Tila tumutulong, nagpapapansin lang pala,
Pinuno namin kinausap nila,
Pakay pala nila sa amin ay makikanta.
XXII
Sa pagsapit naman ng katanghalian
Halo-halo sa barangay aming pinagtripan
Hanap ay sarap sa aming lalamunan
Tag-init kasi ay nararamdaman
XXIII
Sabado ng umaga ay sinimulan na
Pagtatapos ng mga mababait naming alaga
Higit sa apatnapu ang bilang nila
Kanilang pinasigla ang buong programa
XXIV
Kinahapuna’y kami nagpakasaya
Ang mga bata’y pinaglaro sa gilid ng kapilya
Hinati sa tatlo ang grupo nila
Mga alaga ni Chernie ang silang nanguna.
XXV
Sa aming huling gabi sa unang hantungan
Pinahuli sa amin manok sa bakuran
Isang linggong gulay ang tinikman
Kaya nga naman sa karne ay naligayahan.
XXVI
Doon na rin kami sumamba ng Linggo
Ang nagsermon sa ‘mi’y si Apolinario
Unang pagkakataon sa buhay Nya ito,
Kaya nga siguro humaba ng medyo.
XXVII
Aming nilisan bayan ng Dinalungan
Di maikakaila lungkot na naramdaman,
Mga batang aming iniwan,
Kailan kaya mababalikan? (ahuh…-boss olan,..)
XXVIII
Kalahating oras kami’y naglakbay
Sa D’ Liner ulit kami ay sumakay,
Sa Casiguran ay may bagong bahay
Na sa amin ay naghihintay.
XXIX
Sa pagdating sa bagong tahanan
Dagat agad ay pinuntahan
Aming pinaglaruan hayop sa buhanginan
Si Ptr Dave naman pasimuno sa kabulastugan
XXX
Sa bahay ni Pastor Rosal ay mayroong natuklasan
Tubig na inumi’y sa buhangin hinuhugasan
Kalawang ng poso sa kanilang bakuran
Sa salaan ay natatanggal at naiiwan.
XXXI
Ang aming paliguan ngayon ay sa batisan
Ang dating tampisawan ay amin nang kinalimutan
Pag-iigib ang sya ngayong gagampanan
Upang magkalaman aming mga tapayan
XXXII
Tatlong kilometro aming nilalakad
Upang mga bata aming maturuan
O kay dami nga naman, higit sa isang daan
Sila’y dumarating umaraw man o umulan
XXXIII
Di malilimutan ang kami ay masugatan
Dahil sa layo ng patutunguhan
Binabagtas nami’y ilog at kabundukan
Sa amin di’y kumukapit alikabok sa daan
XXXIV
At dito sa malayong probinsya
Si Chernie’y, natutong maglaba
Pinagkainan din ay iniuurong nya
Oo, sya nga’y tunay na misyonera na!
XXXV
At si Kyle na kunwari’y gwapo
Mga dalagita’y nagkagulo-gulo
Na kahit si Harvei’y tuksong-tukso
Sa paghawak ng kamay sya’y kinilig ng todo!
XXXVI
DVBS nga naman ay kay sigla
Mga batang mababait pinuno ang kapilya
Mga aral nami’y laging baon nila
Nawa’y sa paglaki, ito’y kanilang maalala
XXXVII
Sa kanilang meryenda, juice noong una
Ngunit sa paligid ay may mga buko pala
Kaya’t itong si Cris ay umakyat na
Kahit sumasakit ang sugat sa paa.
XXXVIII
Estudyante ni ate Dinah ay nabubog sa kalsada
Mga gamot na kailangan si Cris din ang may dala
Kaya’t paa ng bata, kanyang ginamot na
Di lang misyonero doktor din pala
XXXIX
Sa aming pagtawid doon sa batisan
Sa likuran ni Joms si Cris ay pumapasan
Mabasa ang sugat kanyang iniiwasan
Nang ito nga nama’y maghilom ng lubusan
XL
Sa wakas ay natapos din ang lahat ng aralin
Napawi na din lahat ng alalahanin
Kayat sa pagbalik ay nagmatulin
Upang dagat ay aming languyin
XLI
Bahay na lumulutang aming sinakyan
Sa gitna ng dagat ay nagsilbing panuluyan
Si harvey naman nagdala ng kanyang duyan
Tila sumasabay sa mga along nagsasayawan
XLII
Sayang at di nakasama si Don at si Dinah
Huwebes palang kasi, sila ay umalis na
Amin nalang ikukuwento sa kanilang dalawa
Mga pangyayaring di na sila nakasama
XLIII
At sa huling araw din naghanda ng sorpresa
Kaarawan ni Ptr. Rodel kalilipas lang pala
Hangad nga nami’y mabigyan sya ng saya
Bago namin lisanin lalawigan ng Aurora
XLIV
Ito na ang huling gabi na kami’y sama-sama
Bukas ay uuwi na sa kanya-kanyang pamilya
Ang Dios nga naman sa ami’y sumama
Pagpapala Nya sa ami’y tunay na sagana
XLV
Ang aming panalangin sa aming paglisan
Mga turo namin wag nawang kalimutan
Hangad din namin na sila’y mabalikan
Pagkakataong ito’y, Dios ang nakaaalam
XLVI
Kami ay nakabalik na sa aming tahanan
Sa aming mga puso’y Dios ang pinapupurihan
Kakaibang ministeryo nga, aming naranasan
Sa aming buong buhay di ito malilimutan!
- joemar caparas (NFPB leader)
